Ara değerlendirme

Hayatımda hiçbir şeyi bu kadar fazla istememiştim. 
Hiç oldu mu size de böylesi?? Ölesiye isteyeceğiniz bir şey. Bir nesne, bir konu,bir insan belki de..
Onun için her gün yatarken dua ettiğiniz,sabah hadi hayırlısı diyerek güne başladığınız. O düşünceyle yatıp kalktığınız, insanları ikna edebilmek için her saat uğraştığınız,bazen hak etmediğiniz laflarla terslendiğiniz zamanlar..
Hah işte, o şey. Umutsuzluğa kapıldığınızda, ''ya olmazsa'' dediğiniz zamanlarda, bütün dünyanızın yerle bir olduğu dakikalar.. ''Şu dünya bana bir şeyler katacaksa, bundan başka bir şey istemiyorum'' dediğiniz bir aralık. Aşk belki de? Hayalinize karşı duyduğunuz aşk? Olamaz mı..
Olur bence. İşte tam olarak böyle başladı bu serüven. Belki de başlamadan önce her durumu aklımda oturtmuştum bilmiyorum. Ani de oldu biraz. Hayatımda yapmam dediğim şeyleri yaptım. O anda öyle bir duygu patlaması yaşıyordum ki yapmam gerekti. Pişman mıyım peki,hayır tabiki. Şu an sana yazabiliyorsam, yapmam dediklerimi yaptığım; insanların yanlış dediği benimse doğru bulduğum yolda biraz yalpalayarak, bazen yanlış yola girip çıkarak ilerlediğim için.
Zor oldu. Tahmin ettiğimden, planladığımdan daha zor oldu. Ama her zorluğun sonunda daha mutlu oldum. Daha da asıldım, daha çok umutlandım. Adım atmakta değildi halbuki, emeklemekti. Ama emeklemek bile hiç bu kadar güzel olmamıştı. 
Çok şey öğrendim,çok şey yaşadım ve eminim ki bunlar daha başlangıç..
Hani hafife alırlar ya insanların hayallerini, yapmak istediklerini. Almayın. Çünkü hayali ve isteği için inatla çabalayan bir insan kadar umutlu olamazsınız. 
Neyi öğrendim mesela biliyor musun? Başının çaresine nasıl bakılırmış. Ciddi anlamda bunu öğrendim. Öyle laf olsun diye değil. A planı, B planı, C Planı... Z planı... 
Etrafında çok insan olup, aklında hep yalnız kalırmış insan, bunu da öğrendim.Sorduğu sorulara cevap bulamayınca sabırla nasıl beklermiş.. 
Korktuğunda ve yalnız kaldığında kendi kendine konuşup, aklını rahatlatırmış insan. Bazen bu konuşmalar tedirgin bir şekilde ıslık çalmaya dönüşürmüş mesela.
Her şey planlı programlı olsun diye, her gidiş-dönüşte tekrar plan programa bakarmış. Hatta bu durum paranoyaklaşma aşamasına bile gelirmiş ki fark edemediklerini fark edemediğinde ''neden farkına varamıyorum'' diye kendini yiyip bitirirmiş.
Yani anlayacağın çok şey var daha anlatılacak,yazılacak..
Hatta arazide kadın olmak kısmı var ki ayrı bir konu, ayrı bir 3-5 sayfa eder.
İnsanların sana bakışı,düşüncesi,yaptığın işe hayallerine karşı görüşleri,saygıları..
Ama her şeye rağmen bu hayal için, her ne derseniz deyin inatla,azimle,heyecanla yeri geldiğinde tüm çekincelerini, korkularını bir kenara atarak, adım atmak; soluk soluğa kalarak, arkanı sağını solunu kontrol etmek,bir şeylere kapı araladığının farkına varmak tarif edilemez bir duygu. 
Her zaman diyorum ya-anlamsız gelecek belki size ama-'onlarla bu süreci yaşamak başka bir hayatı yaşamak gibi,hayallerinin bir kısmını içini çekmek gibi mesela...'

                                                                                                                                 C.Ö